Biljart Totaal

Pool wordt gespeeld op een tafel met een keu en ballen, en leunt zwaar op fysica en geometrie. In dit artikel wordt besproken hoe pooltafels werken, met inbegrip van de verschillende onderdelen van een pooltafel, en hoe ze samenwerken.

De meeste biljarttafels worden gemaakt van een groot stuk leisteen. Leisteen is een gesteente dat van nature in brede, platte stukken uiteenvalt. De meeste andere materialen die gebruikt worden om biljarttafels te maken, zoals synthetische materialen (Slatron en Permaslate), honingraat of spaanplaat (ook wel Medium Density Fiberboard of MDF genoemd), trekken krom en zijn niet in staat om volledig vlak te blijven. Leisteen daarentegen is zeer goed bestand tegen kromtrekken en gaat jaren, zo niet generaties, mee. Hoewel Italiaanse leisteen over het algemeen wordt beschouwd als het meest hoogwaardige materiaal om een biljarttafel van te bouwen, heeft Braziliaanse leisteen de laatste jaren ook een fanbase ontwikkeld.

Omdat leisteen groot en zwaar is (tot 600 pond voor een tafel van standaardformaat), wordt het meestal in drie stukken verdeeld. Dit drukt de transportkosten en maakt de tafel gemakkelijker te vervoeren. De meeste driedelige leisteenplaten die verkrijgbaar zijn, zijn met diamant gezoet en geregistreerd, wat gewoon betekent dat alle drie de secties uit dezelfde leisteenplaat zijn gezaagd. Diamanthoning resulteert in een glad, vlak speeloppervlak. Een professionele installateur kan ervoor zorgen dat alle drie de stukken zo in elkaar worden gezet dat ze perfect op elkaar aansluiten en de tafel volledig vlak is.

De leisteen moet groter zijn dan het eigenlijke speeloppervlak en tot onder de rails van de tafel reiken, waardoor de tafel sterker wordt. De lei moet idealiter ook in een frame worden geplaatst. Het frame wordt meestal van hout gemaakt en aan de onderkant van de tafel gelijmd. Op die manier kan het groene vilten doek, zodra het over de tafel is gespannen, aan het frame worden geniet, in plaats van rechtstreeks op de leisteen te worden gelijmd.

Het tafelmeubel is een groot houten frame, rechthoekig van vorm en gemaakt van planken van dik hardhout. De ontwerpen kunnen variëren, maar meestal wordt de leisteen ondersteund door een of twee dwarsbalken, evenals een middenbalk. Metalen beugels worden gebruikt om de hoeken met elkaar te verbinden. Het aantal tafelpoten varieert van vier tot acht, afhankelijk van de grootte en het gewicht van de tafel. In sommige gevallen gebruikt de tafel, in plaats van standaardpoten, twee grote poten in "voetstukstijl". Voor de beste ondersteuning moeten de poten helemaal tot aan de onderkant van de lei doorlopen, en niet alleen tot aan de onderkant van het frame.

Het soort hout dat voor de kast wordt gebruikt kan variëren, afhankelijk van de kwaliteit van de tafel. Terwijl sommige goedkope tafels spaanplaat gebruiken dat is bedekt met een plastic of dunne hardhouten afwerking, is voor een leisteentafel meestal een tafel van massief hout nodig. Zoals eerder vermeld, wegen leisteentafels meestal honderden kilo's en is een sterk frame nodig om ze te ondersteunen. Bovendien heeft massief hout een veel grotere capaciteit om schroeven vast te houden. Als de tafel in elkaar wordt geschroefd of geschroefd, moet het materiaal van de tafel die schroeven stevig kunnen vasthouden, anders blijft de tafel niet stevig staan. Commerciële tafels hebben vaak metalen platen, zoals aluminium, die ter bescherming aan het oppervlak van het houten frame zijn bevestigd.

Pooltafels hebben drop pockets. Dit betekent dat er meestal netten onder elke pocket zitten om de ballen die erin vallen op te vangen. Commerciële tafels hebben vaak een balretoursysteem. De goten zijn verbonden met alle pockets van de tafel, en zijn zo geplaatst dat de zwaartekracht de bal naar de bedoelde plaats rolt. De ballen in de zakken worden naar een opvangkamer gestuurd, die voor een buitenstaander zichtbaar is door plexiglas. Wanneer een speler een muntstuk inwerpt, wordt een schakelaar geactiveerd waardoor de ballen naar buiten kunnen rollen naar de toegangsruimte aan de voet van de tafel.

Je vraagt je misschien af hoe het zit met de cue ball. Als een cue ball per ongeluk in de zak terechtkomt, wordt dit een scratch genoemd en moet de cue ball aan de spelers worden teruggegeven. Een commerciële tafel heeft daarom een manier nodig om vast te stellen welke bal de cue ball is. Dit kan op één van twee manieren. Eén methode is om de cue ball iets groter te maken dan de andere ballen. De tafel gebruikt dan een mechanisme om het grotere formaat te detecteren, en de bal door een speciale trechter te sturen. Een andere methode is het gebruik van een magneet in de cue ball. Deze bal activeert een magnetische detector in de tafel, waardoor hij van de andere ballen kan worden gescheiden.

Beide systemen hebben hun nadelen. Een grotere bal kan het spel bemoeilijken van sommige gevorderde spelers die gewend zijn een bal van standaardafmetingen te gebruiken. Een magnetische bal daarentegen kan bij het rollen soms vreemd gedrag vertonen. Een magnetische bal is ook gemakkelijker te versplinteren als hij op een hard oppervlak valt.

Rails zijn te vinden rond de randen van de tafel, en zijn gemaakt uit twee stukken. Het bovenstuk is meestal gemaakt van spaanplaat of massief hout. Massief hout geniet de voorkeur, omdat de kussens aan de zijkant van de rails worden gelijmd. Kussens zijn gemaakt van hard rubber, en na een aantal jaren kan het nodig zijn ze te vervangen. Bij het vervangen van een kussen zal een bovenrail van spaanplaat vaak afschilferen en barsten, waardoor hij onbruikbaar wordt. Massief houten bovenrails hebben dit probleem echter niet. Omdat het groene doek dat de plank bedekt met nietjes aan de rails wordt bevestigd, wordt de voorkeur gegeven aan massief hout omdat het de nietjes beter vasthoudt. De ballen kaatsen ook beter terug op massief houten rails, waardoor het spel levendiger wordt.

Wat de eerder genoemde kussens betreft, hun doel is de ballen te laten terugkaatsen van het rubber terwijl het verlies van kinetische energie wordt geminimaliseerd. Goede kussens hebben verschillende belangrijke kenmerken. Ten eerste moeten de kussens K-66 kussens zijn. K-66 is een term die gebruikt wordt om de vorm en de hoek van het kussen te beschrijven, en is de Amerikaanse standaard. Ten tweede moet het kussen idealiter met canvas ondersteund worden, wat niet alleen helpt het kussen aan de rail te hechten, maar ook helpt de actie op de tafel te controleren en voorspelbaarder te maken. Grade A rubber is ook ideaal voor de beste rebound kwaliteit.

De apron, ook bekend als de skirt, is het hout dat verticaal aan de rail wordt bevestigd. Het doel van de schort is het bedekken van de ruwe rand van de leisteen en de nietjes waarmee het doek aan de leisteen is bevestigd.

Het eerder genoemde doek, gewoonlijk groen, bedekt de tafel. Hoewel het vaak vilt wordt genoemd, is het eigenlijk een geweven materiaal. Een wol/nylon mengsel is ideaal, meestal 80% wol en 20% nylon. Dit zou goed moeten spelen en ook goed moeten slijten na verloop van tijd. Zoals eerder vermeld, zal het doek echter waarschijnlijk na enkele jaren spelen moeten worden vervangen.